मिलन विन्दु

मिलन विन्दु – कुशलकुमार निरौला अनमोल मेल थियो उनको र मेरो   पद चिन्हमा सुंघेका पातहरु तुच्छ हुन्थे निसहारा र निरीह भएर फगत स्वर्णिम भूमिको  आलिंगन गरिरहन्थे । । उनको  धर्ती, मेरो आकाश उनी डुलीरहन्थिन् धर्तीका प्रत्येक शिखर शिखरमा र म उडीरहन्थे  आकाशका अग्ला-अग्ला  गर्तहरुमा तर  मिलन विन्दु दुवैका   एक थिए आफ्नै देश ,आफ्नै धर्ती । । म चाहान्थे, हामी दुबैको  आपसी अनुसरण अटूट रहोस् ,चली रहोस् परन्तु मार्ग कति अलग थिए एक मार्ग उनको थियो , अर्को मार्ग मेरो थियो विचमा भासिएको धर्ती थियो । । इच्छा एक थियो , आशा एक थियो एकदिन त अवश्य दुबैका पाईला मोडिएलान् अनि हाम्रो मेल हुनेछ  मेरो कवितामा अनि हामी दुवै साथ साथै डुलौला शब्दको त्यो शान्तिमा अनि त्यो मिलन विन्दुमा-२ । । सूर्यको छैन जरुरत जुनकिरीको उज्यालो  पर्याप्त हुनेछ फ्यूज भएका बल्बहरुबाट उज्यालाको समारोह हुनेछ तिरस्कृत हुनेहरुको एक मिलन विन्दु हुनेछ । । जडबाट तिरस्कृत भएका वृक्षहरू यहाँ पुरस्कृत हुनेछन् कालिदासको शाकुन्तल भित्रका निवारो,खन्यु ,जम्मु आदि  फलहरुको नाम फेरिने छ अनि ति कल्प वृक्षका  फलहरु हुनेछन् हाम्रो यस अटूट मिलन विन्दुका   आशिक सहयात्रीहरुले त्यो कल्प फलको स्वाद चाख्नेछन् अनि फूल मालाले पुरस्कृत हुनेछन् यो हाम्रो मिलन विन्दुमा । । उसले अपमान निरन्तर सहयो जसले सत्यको साथ दिएथ्यो पाखण्डका पूजारीहरुले झूठको दोसल्ला ओढेर चोरी,ठगी,लुटपाट,वलात्कारको एक छत्र साम्राज्य सोच्नेहरु तिमीहरुलाई खवरदार ! यो हाम्रो मिलन विन्दुमा । ।